Drzwi w naszym starym domu pamiętają lata Niemców, którzy ów dom zamieszkiwali, a było to baaardzo dawno temu. W związku z tym lata świetności drzwi również minęły… Wiedzieliśmy, że musimy je poddać renowacji. Na pierwszy ogień wybraliśmy drzwi wejściowe oraz drzwi do kotłowni i do spiżarni, która docelowo będzie pokojem.

Oryginalny zamek, który został w naszych nowych drzwiach

Drzwi do „spiżarni”, która była wówczas zwykłym pomieszczeniem wykonanym z kamienia i dziurawej cegły wymagały siły bicepsów Popeye`a po szpinaku aby je zamknąć. W dodatku pomiędzy zbitymi dechami powietrze aż gwizdało. Nadal w korytarzu było po prostu zimno, a my tylko czekaliśmy na cieplejszą pogodę aby rozpocząć prace stolarskie.

Pierwszym wyzwaniem okazało się znalezienie stolarza! Tak dobrze czytacie – znalezienie stolarza, które podejmie się oględzin, wyceny i renowacji naszych drzwi. Nie będę wspominać ile osób obdzwoniliśmy, ilu osobom zadawaliśmy pytanie o stolarza. W końcu udało się umówić 3 PANÓW STOLARZY! Mówię Wam SZAŁ! Panowie po kolei oglądali drzwi, pukali, stukali i kręcili nosami, że nic z tych naszych drzwi nie będzie.

Niestety ich stan techniczny był dramatyczny i mogliśmy tylko liczyć na wykonanie nowych drzwi, które będą identyczne z oryginałem. Cóż było robić – przystaliśmy na to. Wyceny podawane przez Panów Stolarzy były niczym kolejne liczby w Lotto – nieprzewidywalne…

Nasze serce podbił Pan Stolarz, który podszedł z pomysłem, zainteresowaniem i zapałem do pracy. Po pobraniu pomiarów, wybraniu koloru byliśmy spokojni o to, że nasze drzwi będą takimi, jak sobie wymarzyliśmy! Ba, nie będzie przez nie wiać! Nie pomyliliśmy się nic, a nic!

Po wstawieniu drzwi pozostaje nam tylko polować na pasujące klimatyczne klamki i zamki. Wszystko musi do siebie pasować, i choćbym miała ich szukać pół roku to znajdę!

Jeszcze tylko odpowiednia klamka i będzie pięknie 🙂

Drzwi już nadają wnętrzom klimatu. Dojdą do nich okna skrzynkowe i odrestaurowane schody, no i oświetlenie pasujące do całości. Dużo pracy jeszcze przed nami, ale wiem już, że chcieć znaczy móc. A marzyć zawsze warto, bo jesteśmy przykładem, że marzenia się spełniają 🙂

Kupując dom wiedzieliśmy, że musi to być dom z duszą. Nasz ją na pewno posiada, ale żeby inni mogli ją dojrzeć bez zakładania okularów, upłynie trochę czasu. Ten czas będzie dłuższy niż krótszy. Jak mówi przysłowie „bez pracy nie ma kołaczy”, ten nasz kołacz z pewnością będzie duży 😉

Na pewno będziemy poddawać renowacji nasze znaleziska ze strychu. Na pierwszy ogień pójdą meble – szafa dębowa, wielka skrzynia na zboże i stół roboczy. Będziemy także malować biurka, łóżka i toaletkę. Ale to są takie przyjemne i kosmetyczne prace. Powoli powstaje wizja kolorów i miejsce postawienia „nowych starych mebli”. Jestem na etapie oglądania miliona zdjęć w Internetach, a Pinteresta znam już niemal na pamięć 😉

Pokój gościnny. W tej chwili szum strumienia nadrabia akwarium, ale to tylko czasowe rozwiązanie 😉

Mamy pomieszczenia gospodarcze – dawna obora, która aktualnie jest garażem i składzikiem rzeczy wszelakich. Zachowane są w niej oryginalne sklepienia łukowe! Chcielibyśmy tam przenieść gabinet i zrobić spiżarnię, a może pokój dla rodziców? (takie czułości rodzinne się w nas budzą od czasu do czasu). Mamy również drewutnię, którą także można przerobić na cudowne „loftowe” pomieszczenia. A to wszystko zgodnie ze słowami piosenki „tu na razie jest ściernisko, ale będzie San Francisko” 😉

Łóżko stoi przodem do okna żeby budzić się z widokiem na góry 🙂

Z mniejszych remontów chcemy zdjąć panele na piętrze na rzecz drewnianej podłogi, która jest schowana pod panelami O ZGROZO!, przeniesienie drzwi tarasowych, renowacja schodów oraz drzwi wewnętrznych. Z rozpędu połączyłabym także korytarz z salonem, ale to już fanaberia 😉

Najważniejszym przedmiotem w naszym salonie jest maszyna do szycia Babci Antoniny.

A na tarasie będziemy popijać kawę, zjadać cudowne rodzinne śniadania, a wieczorem popijać wino gapiąc się na gwiazdy.

Poznaliście kawałek naszego domu. Więcej będziemy Wam pokazywać robiąc remont i nadając naszemu wymarzonemu domowi jego charakter 🙂

Ile razy słyszeliście „kto wymyślił żeby psa w bloku trzymać?”, „pies w bloku się męczy, powinien mieć ogródek”, „w domu jest łatwiej – wypuszczasz psa na ogród i spacer z głowy”. Skonfrontowałam to wszystko i po miesiącu mogę się z Wami podzielić moimi obserwacjami. Czy ogród dla psa, to naprawdę zbawienie? A może to super wygoda dla właścicieli?

SPACER!

Nasze psy mają gwarantowany jeden dłuuugi spacer dziennie. Albo bierzemy je i wychodzimy, albo w przypadku cieczki wsiadamy w auto i dojeżdżamy na skraj lasu. Stąd rozpoczynamy naszą wędrówkę szlakiem do góry! Rozruch jak znalazł 😀 Po takiej przechadzce nasze psy po prostu idą spać.

CIECZKA, WRRR…

Cieszka u nas nastąpiła w zasadzie zaraz po przeprowadzce. Biba postanowiła, że to jest idealny moment żeby obwieścić wszystkim psom w okolicy, że zamieszkały tu 3 niezwykłej urody SUKI!!! Jak się możecie domyślić odwiedzają nas okoliczni kawalerowie – najczęściej gości u nas Toffik (jamniko-ratlerek) oraz pseudo Owczarek.
Nasz dom jest ogrodzony tylko od drogi i na dodatek nie mamy bramy. Ułatwia to psim gościom odwiedziny u dziewczyn… Oczywiście, jak tylko nastanie ciepło, to ukrócimy możliwość odwiedzania nas bez zapowiedzi. 😉
Ogród (zamknięty szczelnie) ma swoje plusy kiedy mamy suczki z cieczką. Możemy wyjść i pobawić się z nimi, mogą ganiać same ze sobą i spędzać aktywnie czas. Nie zawsze i nie wszędzie możemy zabrać suczki z cieczką, puścić je i dać im się wybiegać. Jak wiemy niewybiegany i nie pracujący pies, to nieszczęśliwy pies. Pamiętajmy, że cieczka trwa aż 4 tygodnie!

Pamiętajcie wypuszczenie na ogród nie zastąpi psu spaceru!

Zima z oknem w pełnej krasie, sypie śnieg . Jest godzina 16.00 i ciemno jak w zagaszonym piecu.W ogrodzie z psami nie potrenujemy, na spacer już nie pójdziemy. Oczywiście można ogarniać w domu, ale ilu z Was czerpie niebywałą przyjemność z codziennego sprzątania? Ja do nich stanowczo nie należę. Nie będę Wam ściemniać, że uwielbiam odkurzać, myć podłogi, wycierać blaty i układać bibeloty każdego popołudnia! Aaa, gdybyście mieli wątpliwości, to o wyższości Słowackiego nad Mickiewiczem nie rozprawiamy w czasie wolnym 😉 Oto nasze sposoby na zimowe długie i ciemne wieczory w domu.

Nasze największe marzenie spełniło się, chociaż nadal nie mogę w to uwierzyć! Kupiliśmy dom z widokiem na góry. Muszę Wam powiedzieć, że wciąż mnie to cieszy, wciąż raduje i nadal czuję się jak na wakacjach! Do czasu! Praca i dom skutecznie i brutalnie przypomną mi o rzeczywistości! Ale najważniejsze jest to, że wystarczy wyjść z domu i od razu mamy piękny widok, mamy wspaniałe miejsce do życia. Miejsce, o którym marzyliśmy.

widok z okna

Autobusem spod domu do Jeleniej Góry jechałam ok. 45 minut i przejechałam 27 przystanków. Czułam się niczym turystka 😉 Do Jeleniej z domu jadę autem 15 min. Tu pojechałam turystycznie, zwiedzając m.in. Sobieszów czy Cieplice. Wiedziałam na jakim przystanku mam wysiąść. Poszłam najpierw po kawę, potem pozałatwiać sprawy w banku i z powrotem na przystanek. Oczywiście, do mojej limuzyny pozostało 40 minut oczekiwania. Poszłam zatem do lumpeksu, a co! Ja lumpeksowa królowa nie znalazłam dla siebie nic 🙁 Ale spokojnie – mam już adresy i będę sukcesywnie odwiedzać lokalne miejsca przybytku 😀 Wiecie, w lumpach włącza mi się taka żyłka łowcy – grzebię, szukam, wyszukuję. Lubię i nie wstydzę się tego, że jestem LumpeksoManiaczką 🙂

Jelenia Góra

W domu mamy piec na węgiel. Środek zimy nie sprzyja wymianie kotła, zwłaszcza jak na zewnątrz temperatura wskazuje bardziej na Alaskę, niż na Sudety! Ja, urodzony mieszczuch, wychowana na warszawskim blokowisku NIGDY W ŻYCIU NIE PALIŁAM W PIECU! Okazuje się, że nie jest to takie trudne. Ale pierwszy tydzień był tygodniem nauki. Musieliśmy nauczyć się palić oraz czyścić piec (zadymiliśmy pół domu, bo nie wiedzieliśmy, że musimy piec wyczyścić). Najgorsze jest noszenie węgla. Wiadomo, że tym zajmuje się męska część naszej rodziny 😉 Ale zdarzyło mi się, że zrobiło się ciutkę chłodno i do piwnicy po węgiel musiałam zejść ja! To jedno z najbardziej traumatycznych przeżyć w moim życiu! Otóż w mojej piwnicy wiszą sobie spokojnie zahibernowane pająki! Fuuuuuuuuuuuuuuujjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjj! Nie dość, że okrutnie boję się pająków, to te wyglądają wyjątkowo obrzydliwie. Ale jest coś jeszcze gorszego – pająki wywołują we mnie stan przedzawałowy i prawie-wylew, ale zabić i wywalić nie pozwalam! Ot – spróbujcie nadążyć za kobietą 😉

zdjęcia pająka Wam oszczędzę, brrrr….

Nasze życie najbardziej aktualnie podoba się naszym psom. Mają podwórko, więc jak tylko im się uda, to jojczą pod drzwiami, a wypuszczone urządzają wyścigi po całym ogrodzie. Aktualnie jest tam śnieg po kolana, a ja nie zamierzam odśnieżać im tego! Szybciej się męczą, jak muszą skakać przez ten śnieg! Oprócz tego, z okien salonu mogą obserwować co się dzieje za płotem. Dziewczyny układają się zatem na kanapie i wyglądają, obszczekują i stróżują! Kochają również taras, ale z racji posiadania mało bezpiecznych w moim odczuciu barierek dla psów, jest aktualnie dla nich niedostępny. Wiosną zabezpieczymy go, i psy będą mogły razem z nami bezkarnie leżeć i napawać się widokiem na góry – na Śnieżne Kotły 🙂

Agencje nieruchomości działają na lokalnym rynku dość specyficznie, a w zasadzie panuje tu wolna amerykanka. Okazuje się, że agencje mają wystawione na sprzedaż domy, których dawno już nie obsługują (sic!). Nasz dom nadal widnieje na stronie jednej z agencji, ponoć agentka nieruchomości nie mogła skontaktować się ze sprzedającym! Niestety owa Pani od dawna nie sprzedaje tego domu, a do sprzedającej nie dzwonił nikt! Fajnie, nie?!

Po wielu przygodach znaleźliśmy dom, który nam się bardzo spodobał. Pięknie wykończony, poza kuchnią, jednak cena powyżej naszego budżetu. Postanowiliśmy negocjować, bo wydawało się, że wszystko jest oki. No dobra nie wszystko, bo kolumny greckie przed garażem nie były naszym pragnieniem… Dom zapisaliśmy na naszej liście, był poważnym graczem!

Samodzielne poszukiwania domu, czyli jeżdżenie po okolicznych miejscowościach było fascynujące. Odkryliśmy wiele pięknych miejsc, o których nie mieliśmy pojęcia. Szukaliśmy bannerów „SPRZEDAM”, ale większość to były pensjonaty albo olbrzymie ponad 300 metrowe domy.
Jedną historię znalezionego tak właśnie domu Wam przytoczę. Jeżdżąc po okolicy zobaczyliśmy napis „NA SPRZEDAŻ” zaparkowaliśmy auto i skierowaliśmy się ku drzwiom. Otworzyła nam bardzo miło wyglądająca Pani, która… mówiła po francusku TYLKO I WYŁĄCZNIE!!! Jak dobrze rozumiecie – nie jest to bliski nam język! Pani jednak była niezwykle miła i ochoczo pokazała nam dom. Na kartkach miała rozpisane wielkość domu, działki oraz cenę. Dom przepiękny, w typowym dla okolicy stylu – przestronny z piękną olbrzymią kuchnią. Zapytaliśmy właścicielkę o internet i tu olbrzymie zaskoczenie – usłyszeliśmy tylko „contemplation”. Wszystko było jasne. Ten dom nie był dla nas. Gdybyście szukali dla siebie posiadłości w okolicy, to owy dom jest jeszcze do kupienia w Borowicach.

fot. fotopolska.eu

Nasz dom znaleźliśmy też przez przypadek. Oglądaliśmy inną nieruchomość i z okna Paweł zobaczył magiczny banner na płocie „SPRZEDAM”. Postanowiliśmy obejrzeć go – pasowało nam w nim niemal wszystko. Był gotowy do zamieszkania, miał swoją historię, odpowiednią działkę i co najważniejsze – pełna infrastruktura 🙂 Dla nas, pracujących w domu było to najważniejsze. Jest tu oczywiście trochę rzeczy do zrobienia, ale są to zmiany przede wszystkim kosmetyczne. Będziemy powoli doprowadzać dom do jego pierwotnego wyglądu – m.in. chcemy wyciągnąć spod regipsów cegłę, czy kamień na elewacji. Mamy również 3 pomieszczenia nie zagospodarowane, na które mamy również plany. Za 10 lat dom będzie idealny 😀 (chyba, że wygramy w lotto wcześniej!).
AHOJ PRZYGODO!