Moje psy to mistrzowie destrukcji. Potrafią rozprawić się z każdą zabawką, podobno nawet tą, która jest niezniszczalna? Serio są takie?! Dziuewczyny mają też zabawki, które mają kilka lat i nadal są ukochane i noszone i nie zjedzone. Największym ulubieńcami są oczywiście szczury z IKEA. Nie wiem czemu, ale szczury to jedne z najulubieńszych zabawek wielu psiaków. W związku z tym podczas plebiscytu TOP for DOG postanowiłam przetestować szarpaki. Tego rodzaju zabawkę mieliśmy tylko i wyłącznie z wyprawki Yumy i gdzieś nam zaginęła. Zapraszam do testów szarpaka

Szarpaka postanowiłam używać przede wszystkim do przeniesienia emocji psów i w ramach nagradzania ich. W związku z tym szarpak przeszedł dosyć ekstremalne testy. Zabieraliśmy go ze sobą do lasu i tam nagradzałam dziewczyny za powroty oraz za wykonywanie komend podczas robienia zdjęć.

WYKONANIE

EKO – SZARPUŚ jest wykonany z przetworzony plastikowych butelek. Dla nas to niezwykle ważne. Jesteśmy maniakami segregowania śmieci i staramy się nie zaśmiecać środowiska plastikowymi torbami. W związku z tym – olbrzymi plus dla producenta. Cieszymy się, że zabawki dla psów mogą być EKO.

Polar, z którego wykonany jest szarpak rozciąga się i wraca do swojego pierwotnego rozmiaru po zabawie. Splot nie rozwarstwił się, a także nie rozluźnił. Zabawka nadal wygląda bardzo dobrze.

Dodatkowym atutem są kolory, z których wykonany jest szarpak – niebiesko i żółty jest łatwo namierzyć w trawie czy w krzakach w lesie (tiaaa szukałam go już za moje psy).

Szarpak był poniewierany w piachu, przeciągnięty przez kałużę i błotne bajoro, szarpały się nim we dwie, we trzy, czasem też w pojedynku: one kontra my. Żadna nasza zabawka nie była tak eksploatowana.

w tym bagnie jest Biba z szarpakiem!

Po takich zabawach byłam w stanie szarpak zapakować tylko w woreczek plastikowy i po powrocie do domu wrzucić go do pralki. Muszę przyznać, że po kilku praniach kolory wyblakły nieco, ale poza tym szarpak nie zmechacił się bardzo i nie zniszczył.

Szarpak, który testowaliśmy miał ok. 35cm i kosztuje 15zł. Ktoś może powiedzieć, że za tą kwotę możemy kupić zdecydowanie dłuższy szarpak. Oczywiście tak. Jednak należy pamiętać i to będę podkreślać – ten szarpak wykonany jest z materiałów z recyklingu. Niestety materiały z odzysku nadal są zdecydowanie droższe niż te pochodzące z Chin. Warto wspierać nasze środowisko i kupić właśnie ten szarpak. My polecamy!

Szarpak wg naszej opinii jest wykonany bardzo dobrze – materiał nie blaknie, zabawka zachowuje swoją formę i co najważniejsze naszym psom bardzo się podoba. Jest jeszcze jeden punkt przemawiający na korzyść EKO – SZARPUSIA – dziewczyny nie zjadły go! Pomimo grupowego szarpania się nim, wyrywania go sobie – pozostał w nienaruszonej formie. Zdecydowanie jest to dla nas hit! Mogę go zabrać na każdy spacer (wkładam go do nerki), bawić się nim z psami i na koniec wrzucić do pralki. Pamiętajcie też o ekologicznym materiale, z którego jest wykonany. To zdecydowanie produkt TOP!

Do napisania tego postu nakłoniła mnie dyskusja na jednej z grup w Internetach. Zdjęcie psa siedzącego na fotelu na ogródku restauracji. Właścicielka zachwalała to miejsce, jako psiolubne. Jednak Internauci, również psiarze rozpoczęli dyskusje o tym, czy krzesło/fotel w knajpie są miejscem dla psa? Poczytałam i chciałam Wam PSIARZE napisać kilka słów od siebie w tym temacie. 

Miejsca Psiolubne – z jednej strony jest ich coraz więcej, a z drugiej strony nadal są wg nas psiarzy na wagę złota. Jak przekonać ludzi do psów? Na pewno zachowując się tak, aby chcieli w przyszłości mieć z psiarzami coś wspólnego.

Psy w hotelu, to chyba najtrudniejszy z tematów. Hotelarze albo nie chcą u siebie czworonogów, albo chcą wysokie opłaty za pobyt psa i tym zniechęcają do siebie mało pożądanych gości. Kiedy znajdziemy już miejsce, które z otwartymi ramionami nas przyjmie, to traktujmy je z szacunkiem. Hotelowe łóżko niech będzie również łóżkiem Waszego psa. Ale pies brudny, zapiaszczony, ubłocony chyba niekoniecznie powinien spać w nim. Czy w domu pozwalacie Jożinowi z Bażin spać we własnym łóżku? Zakładam, że jednak zdrowy rozsądek wygrywa i codziennie pościeli nie zmieniacie, a jeżeli lubicie spać w syfie to chyba Wam współczuję 😉 Zabierajcie ze sobą kennel lub posłanie, na którym brudny pies będzie mógł odpocząć. Jeżeli Wasz śpi TYLKO w łóżeczku, to chociaż zabierzcie mu koc lub narzutę, którą zabierzecie potem do domu i upierzecie. Podobnie rzecz się ma do suki w cieczce. Krwawiąca i cieknąca panna umaże nie tylko poszewki, ale również materac i pościel. Pomyślcie również o tych, którzy będą w niej spać po Was, lub o tym, że właściciele pensjonatu/hotelu będą musieli kupić nową pościel.

Tu jesteśmy chyba najmniej miło widziani. Od wejścia najczęściej słyszymy jedno magiczne słowo SANEPID. Niestety Sanepid nie ma nic do psów przebywających w lokalach, jednak właściciele, obsługa i inni goście mają prawo nie życzyć sobie naszej obecności. Uważam, że tu jesteśmy również winni sami sobie. Sadzanie psa na krzesłach, na stole (widziałam już i mikro psy siedzące obok talerza) czy psy kręcące się pomiędzy nogami obsługi, która nosi m.in. gorące posiłki czy napoje. To wszystko nie wpływa na nasz wizerunek korzystnie. Zachowujmy się tak, jakbyśmy chcieli żeby inni traktowali nas. Posadźmy psa przy krześle, pod stolikiem i nie pozwalajmy mu biegać LUZEM (sick!) albo na długiej smyczy. To nie jest bezpieczne ani dla obsługi, a także dla samych psów. Kolejnym dla mnie drażliwym tematem jest narzucanie się naszego psa, innym gościom w lokalu. To jest dla mnie absolutnie niedopuszczalne. Dla mnie słodka Bibunia jest kochana i wspaniała, ale dla kogoś obcego jest zwykłym kundlem, który uczula lub może ugryźć. Nie każdy musi kochać naszego psa i chcieć aby ten podchodził i zaczepiał.

Ostatnio Fejsbooka obiegło zdjęcia psa, który siedział w autobusie na siedzeniu obok swojej pani. Cóż dla mnie to coś niewyobrażalnego i świadczącego o braku jakiejkolwiek kultury. Ale pojawiły się głosy, że skoro płacę bilet za psa, to ma prawo… Przysięgam, że trafiło mnie po przeczytaniu tego komentarza, co gorsza spora grupa właścicieli piesków poparła go… Ludzie drodzy a potem dziwimy się, że przewoźnicy nie chcą zabierać psów! Ano nie chcą, bo jak mają potem upaparane siedzenia… Proszę myślmy nie tylko o swoim psie (którego bardzo kochamy i traktujemy często, jak własne dziecko), ale też o innych korzystających z komunikacji. Posobnie jest z pociągiem. Wiem, że to mało miłe jak ktoś nas wyprasza z przedziału. Weźmy jednak pod uwagę alergików czy astmatyków, którzy podróżują również tym samym środkiem transportu. Ich kontakt z naszym pupilem może być bardzo groźny w skutkach.

„On nic nie zrobi, on się tylko chce przywitać, jest taki towarzyski i kochany”… No cóż kochany to on jest dla rodziny, znajomych i wszystkich tych, którzy chcą mieć z nim kontakt. Ale przypadkowa osoba na ulicy nie musi kochać naszego niuniusia, zwłaszcza jak wokół aura jest błotnisto-deszczowa. Żyją wokół nas również ludzie, którzy boją się psów. Nasz kochający cały świat POTFUUUR nie pomoże im przełamać lęku, kiedy z impetem będzie skakał i radośnie szczekał wokół „swojej ofiary”.

fot. Nina Kowalska Photography

Nie powinien nikogo dziwić zakaz wprowadzania tam psów. Dzieci są różne – mają się prawo bać psów, mają prawo być uczulone. Poza tym piesek sikający do piaskownicy, w której bawią się dzieciaki, to skandal. Ale kochające mamusie swoich piesków i dzieci nie widzą problemu. Uważają, że wszyscy wokół przesadzają i czepiają się, a Fafik tak kocha dzieci.

Sprzątajmy po psach zawsze! Po to są przepisy żeby ich przestrzegać. Słyszałam już wymówkę, że mój yorczek to taki mini robi, więc nie muszę. Whaaaaaat?!!!! Sprzątajmy, bo dziś ktoś inny, a jutro Ty będziesz czyścił buty z g…a! 

 

Moi Drodzy szanujmy innych, a wówczas psiarze będą szanowani przez innych. Nie dawajmy powodów aby nas nienawidzić. Pokażmy, że psy są fajne i psiarze są fajni. Szanujmy NIE PSIARZY i respektujmy ich potrzeby.
Dajmy się polubić, a psiolubnych miejsc będzie więcej i będą łatwiej dostępne 🙂

W ramach plebiscytu TOP for DOG otrzymaliśmy to przetestowania suchą karmę – mieliśmy dwa 3 kilogramowe worki – EKANUBA Adult Mini Breed dla psów raś średnich oraz IAMS  Proactice health dla psów małych i średnich bogata w kurczaka. Niestety na podstawie worka 3 kg nie jestem w stanie rzetelnie opisać Wam tej karmy, ani jej działania na moje psy. Worek 3kg w przypadku Yumy to karma na mniej więcej tydzień, może półtora. Samo przestawianie na nową karmę tyle trwa więc sami rozumiecie. Szkoda, że firma nie zdecydowała się na dostarczenie większych worków, ale mówi się trudno. Postaram się Wam po krótce opisać każdą z tych karm.

Karma Eukanuba jest mi znana od wielu lat. Kiedyś była to jedna z nielicznych „karm premium” na polskim rynku (w sklepie można było w tym czasie dostać pedigree czy chappi, z czasem pojawił się frieskies i frolic). Mieliśmy wówczas jamnika i pembroczkę, które były żywione tą właśnie karmą. Ich kondycja i zdrowie były w porządku. Do niedawna karma Eukanuba była wymieniania, jako jedna z tych z wyższej półki.

Suszone mięso z kurczaka i indyka (28%), pszenica, kukurydza, sorgo, jęczmień, suszona pulpa buraczana (2,9%), hydrolizat białka drobiowego, suszone całe jaja, chlorek potasu, olej rybny, węglan wapnia, chlorek sodu, heksametafosforan sodu, siemię lniane, fruktooligosacharydy (0,29%).

Niestety skład karmy pozostawia wiele do życzenia. Co prawda na pierwszym miejscu występuje mięso, ale jest go tylko 28%, a następnie w składzie są zboża…. Niestety ale dla mnie to za mało. Obecnie na rynku mamy duży wybór karm, które zawierają więcej mięsa – a pies to jednak zwierzę mięsożerne i nie przemawiają do mnie karmy zawierające głównie zboża, o karmach vege nie wspominam nawet.

Cena 15kg worka to ok. 150zł. Cena do jakości nie jest zła, jednak ja nie wybrałabym tej karmy, jako podstawowej karmy bytowej moich psów.

Karmy IAMS kojarzę jako karmy dla kotów, ba nawet u moich znajomych stała ostatnio karma tej marki. Dla psów? Nie wiedziałam, że w ogóle ją produkują. W związku z tym postanowiłam poszukać informacji o tym produkcie. Nie myliłam się – głównie ludzie karmią koty suchymi granulkami tej marki.

Chociaż raz w roku należy odwiedzić Królową Sudetów. My również postanowiliśmy zrobić to tym razem. Kostka czuła się w miarę ok więc zapadła decyzja idziemy. Bardzo chcieliśmy żeby była dobra widoczność i codziennie wypatrywaliśmy tego, co się działo na szczytach. Brak chmur i pięknie widoczna z dołu Śnieżka przekonała nas do wyprawy.

Sporo osób pyta nas czym żywimy psy podczas naszych górskich wędrówek. Już kiedyś pisałam o tym, że podczas popasu psy dostają jeść, tak jak i my posilamy się przed dalszą wędrówką. Opowiem Wam, jak podczas lipcowych wędrówek żywiliśmy dziewczyny i jak jedzenie mokrej karmy Dolina Noteci wpływało na ich kondycję.

Izery

W lipcu zrobiliśmy z psami kilkadziesiąt kilometrów po górach. Dla nas męczące było wspinanie się do góry, a co mamy powiedzieć o naszych krótkołapych psach 🙂 Między zachwytami otaczających nas widoków, ciszy i spokoju odliczałam kilometry do schroniska, w którym będę mogła zjeść coś ciepłego i napić się oranżady albo zimnego piwa (już Wam mówiłam, że w wakacje wolno wszystko!). Uważam, że podobnie było z psami. W pewnym momencie powoli odcinało im paliwo.

Strzecha Akademicka

Dochodząc do schroniska szliśmy zamawiać jedzenie dla nas, a w międzyczasie szykowaliśmy psom posiłek. Nie było to trudne, bo po prostu otwieraliśmy saszetki i wykładaliśmy do misek. Wg tabeli podanej na opakowaniach psom powinniśmy dawać niemal 2 saszetki dziennie (oczywiście na sztukę). W związku z tym, traktując mokrą karmę jako dodatkowy zastrzyk energii podawaliśmy dziewczynom po 1 saszetce w trakcie wędrówek. Sprawdziło nam się to idealnie. Pamiętajmy jednak, aby po zjedzeniu przez psiaki posiłku minimum 30 minut dać im odpocząć, a psom dużych ras dać tego czasu na trawienie więcej. Dziewczyny po zjedzeni po prostu kładły się spać i spokojnie trawiły.

Mięso i produkty pochodzenia zwierzęcego 60% (w tym 4% płuc jagnięcych), warzywa (marchwe 4%), zboża (ryż brązowy naturalny 4%), oleje i tłuszcz (olej lniany 0,2%), substancje mineralne.

Karma to głównie mielone mięs, z którym zdarzają się większe kawałki podrobów (z wyglądu płuca). Pachnie bardzo ładnie, widać w niej marchewkę i brązowy ryż (no skoro ryż brązowy taki zdrowy, to rewelacja). Psy na sam zapach dostają małpiego rozumu, przy drugim wejściu w góry lament „o jaka jestem głodna, dawaj już” rozpoczął się na widok wyciąganej saszetki.

Zdecydowanie widzę, że psy po zjedzeniu posiłku w trakcie wędrowania znacznie ożywiały się i ochoczo pomykały w dalszą drogę.

W drodze na Śnieżkę

Nie zaobserwowałam żadnych sensacji żołądkowych, czy olbrzymich śmierdzących kup. Karma przyswaja się dobrze, a psy czują się świetnie. Jako jedzenie dodatkowe karma Piper Dolina Noteci sprawdziłam nam się w 100%. Będziemy zdecydowanie zabierać ze sobą saszetki tej karmy. Sama forma opakowania jest dla mnie rewelacyjna – puszka jednak swoje waży.

Saszetka karmy 500g kosztuje 5 zł. Dostępne są następujące smaki

Skręconą kostkę należało oszczędzać, w związku z tym wybraliśmy się w Izery. Łatwe i przyjemne szlaki, a do tego jest to nasze ukochane miejsce. Tam kończy się świat, tam widać na niebie wszystkie gwiazdy, tam są najlepsze racuchy z jagodami i tam byliśmy na pierwszym górskim weekendzie. Taka romantyczna story nam się wkradła 🙂 Od tego czasu staramy się tam wracać kiedy tylko możemy.

Wysiadamy na stacji w Harrachovie i wyruszamy powoli w góry zielonym szlakiem w kierunku Rozdroża Pod Działem Izerskim. Przekraczamy granicę polsko-czeską (teraz już niewidoczną) i skręcamy w lewo w Starą Drogę Celną (czerwony szlak rowerowy). Idziemy cały czas przed siebie w kierunku Schroniska Orle. Napawamy się otaczającą nas przyrodą, soczystą zielenią, ciszą i brakiem ludzi. To jest cudowne w tym miejscu – 90% turystów porusza się głównym szlakiem z Polany Jakuszyckiej – na innych szlakach marna szansa na napotkanie kogokolwiek.

Dochodzimy do Schroniska Orle – Stacja Turystyczna Orle. Jest to jedno z naszych ulubionych Schronisk. Tu podają pyszny bigos i najlepsze racuchy ze śmietaną i jagodami – od zawsze są one obowiązkowym posiłkiem tutaj. Uwielbiam klimat tutejszy, właścicieli, widok i bezkresne niebo. No właśnie niebo w tym miejscu to oddzielny temat. To tutaj jest Izerski Park Ciemnego Nieba. Polecamy przyjść tu i zostać na noc, a nocą zamiast spać to oglądać gwiazdy. Coś wspaniałego i niezwykłego dla mieszczuchów 🙂

Osada Orle ma dosyć ciekawą historię. W 1754 roku rodzina Preusslerów założyła tu hutę szkła. W roku 1782 stało tu już 8 domów, a dolina została nazwana Doliną Karola (od imienia właściciela okolicy Karla Gottharda Schafgotscha). W swoim najlepszym okresie w hucie pracowało około 100 pracowników. Wytwarzano tu m.in. szkła białe, kolorowe, warstwowe czy filigranowe. Do dnia dzisiejszego, przy odrobinie szczęścia można znaleźć pozostałości w potoku Kamionku, który płynie przez osadę. W 1890 roku huta została odkupiona i zamknięta. Budynek, a którym mieści się Stacja Turystyczna, to dawny budynek administracji. Drugim zachowanym obiektem jest dom mieszkalny hutników, gdzie dziś mieszczą się pokoje w standardzie pensjonatu.

Niestety Dolina Karola ma również swój smutny epizod – w czasie II wojny  światowej znajdował się tu obóz Reichsarbeitsdienst (Służba Pracy Rzeszy) – przebywali tu pracownicy leśni. W latach 30. XX wieku wzniesiono tu dwa drewniane budynki – Breslau i Glogau (od 1940 roku służyły żołnierzom Wermachtu za sanatorium). Mówi się po cichu, że tereny tutaj były przygotowywane jako ośrodek przygotowań olimpijskich w biegach narciarskich.

Ze Schroniska, po objedzeniu się, poleżeniu brzuchem do góry, spacerowaniu na bosaka możemy wyruszać dalej. Udajemy się zielonym szlakiem przez halę i mijamy po prawej stare budynki WOPu. Teraz, kiedy nie ma już ochrony granic – budynki stanowią bazę noclegową Stacj Turystycznej Orle. Zielonym Szlakiem idziemy przez Granicznik w kierunku Izery. Droga wiedzie kamieniami i jest dosyć stroma. Jednak kamienie nie są ostre, a psy mogą spokojnie manewrować między nimi albo iść bokiem. Po drodze mijamy jagodziny – wielu amatorów zbiera i zjada prosto z krzaka <mniam>.

Docieramy do Karlovskiego Mostu. To jedno z moich ulubionych miejsc – położyć się na kamieniach, odpoczywać, gapić w niebo i słuchaj szumu wody. Tym razem oczywiście zeszliśmy na kamienie i psy nie odmówiły sobie kąpieli. Zimny nurt, ostry – nas nie zachęcał do moczenia kończyn. Stąd dalej można ruszyć do Jizerki – najwyżej położona osada w Republice Czeskiej. Miejsce malownicze – dla mnie marzenie aby tu mieszkać. Tym razem nie dotarliśmy tutaj – przegoniła nas chmura, która krążyła nad wierzchołkami gór. Zebraliśmy się i ruszyliśmy w kierunku Orle.

Dotarliśmy do Schroniska Orle i stąd udaliśmy się czerwonym szlakiem na Polanę Jakuszycką, z której możemy dalej zejść do Szklarskiej albo poczekać na pociąg i zjechać. Ze względu na bolącą już trochę kostkę zdecydowaliśmy się na opcję powrotu pociągiem. I tu zaskoczenie. Większość turystów szła do pierwszego wagonu. Więc z psami ruszyliśmy do drugiego. Tu Pani Konduktor jednak zawróciła nas i powiedziała, że prosi o to żebyśmy weszli do pierwszego wagonu, bo tu są już psy. Ciekawe czy gdyby były w obu wagonach, to czy by nas zabrała? Tego nie wiemy. Kupują bilety w pociągu  sprzedała  nam 3 normalne bilety (niestety bilety dla psów są droższe niż te dla ludzi).

Tym sposobem zrobiliśmy sobie miłą wycieczkę i przetuptaliśmy 13,5 km. Jeden z najfajniejszych spacerów – trasy tu są łatwe i spokojnie można z wózkiem, z psem mieszczuchem i zawsze spokojnie dojdziecie i docenicie super przyjemne szlaki w Izerach.

Być może wiecie, a może nie wiecie, ale cardigany linieją cały rok. No dobra linieją 2 razy do roku – od stycznia do czerwca i od czerwca do stycznia 😉 Pokłady fruwającego futra są wszędzie. Da się to opanować codziennym odkurzeniem domu i jest dobrze. Przychodzi jednak taki moment w życia każdego właściciela corgi, kiedy to masz ochotę schować się pod kołdrę i wyjść spod niej, kiedy pies jest łysy. W tym czasie nie nosimy czarnych i granatowych ubrań, najlepiej ubierajmy się pod drzwiami wyjściowymi żeby niczego już nie dotykać, odkurzamy 3 razy dziennie (no dobra to bezcelowe, bo przejdzie pies i jest jak przed odkurzaniem), włos w kawie albo jedzeniu?! kto by się przejmował. To trzeba po prostu przetrwać. Jednak jest możliwość przeżycia tego okresu bez leków uspokajających i drogich wizyt u psychoterapeuty. To magiczne coś nazywa się FURminator.

Jest to narzędzie do usuwania martwego podszerstka u psów. Dla nas odpowiedni jest rozmiar M, który idealnie sprawdził się w przypadku moich dziewczyn.

Do tej pory używałam 2 „furminatorów”. Uważałam, że ten za 30 zł jest doskonały, bo zmniejszał moje cierpienia w okresie wymiany włosa moich psów. Pewnie gdyby nie plebiscyt TOP FOR DOG i możliwość przetestowania oryginału, to do tej pory tak bym uważała. Jednak…

No cóż dostałam do ręki oryginalny produkt w najgorszym momencie – linienie Yumy. Moje nastawienie do produktu było – ciekawe czy kosztując 4 razy tyle albo 14 raz tyle, co 2 sztuki podróbek, które posiadam w domu będzie WOW? Nie możliwe. I tu niczym w reklamie proszku do prania – ojej jest genialnie. Ale po kolei.

Produkt przybył i został przeze mnie przetestowany natychmiast. Yuma wyglądała jak 7 nieszczęść i należało zrobić porządek z jej włosem. Zabrałam się do działania. Kilkadziesiąt minut później miałam Yumę (łysą praktycznie) oraz serduszko z kłaków. To serduszko to wyraz uwielbienia dla tego produktu.

Do tej pory, przy wyczesywaniu futer, musiałam czesać 3-4 razy zanim w domu nie latały wszędzie kłaki. Żeby Wam zobrazować, jak to wygląda, to porównam to do posiadania persa i fruwających jego kłaków… Przy oryginalnym FURminatorze wystarczyło wyczesać RAZ i pies był pozbawiony całości podszerstka!!! Moje zdziwienie było olbrzymie!

Kolejnym plusem był fakt, że ostrze nie jest bardzo ostre. Jeden z naszych zakupionych „furminatorów” jest bardzo ostry. Dzięki temu leży i tyle (dobrze, że kosztował tylko 10zł). Przy użyciu oryginału dziewczyny grzecznie leżą i zasypiają w trakcie. Widać, że nic je nie drapie, nie ciągnie… Widzę również różnicę w jakości włosa po czesaniu podróbką i oryginałem. Oryginalny FURminator nie niszczy tak włosa, nie czyni go szorstkim i matowym, a to bardzo ważne, zwłaszcza w okresie wystawowym.

Kolejną super rzeczą jest przycisk FURrejector, który pomaga usuwać włos. Dzięki temu nie mam podrapanych rąk i czesanie idzie nam znacznie szybciej (przy trzech psach czas jest na wagę złota).

Mogę Wam jedynie polecić ten oryginalny – sami zobaczycie różnicę. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że wydanie ponad 100zł na „psią szczotkę”, to trochę dużo. Jednak zobaczycie olbrzymią różnicę w wyglądzie psa.

FURminator to must have każdego psiarza!

Są dwie rzeczy, które kochamy najbardziej to góry i woda (najlepiej jeziora). Oglądając hollywoodzkie produkcje zawsze jesteśmy urzeczeni scenami kąpieli w zbiornikach wodnych, na tle których widnieją góry. W Polsce jest to również możliwe. Kilka lat wstecz byliśmy w takim miejscu – Radków położony u podnóża Gór Stołowych, gdzie ponad zalewem króluje Szczeliniec Wielki, Jezioro Żywieckie i teraz Jezioro Bukówka. Cudze chwalicie, swego nie znacie chciałoby się rzec 🙂

Drugiego dnia naszego urlopu skręcona kostka dawała się we znaki. Było wiadomo, że raczej ten dzień spędzimy w samochodzie niż na nogach. Postanowiliśmy zjeździć okolicę i poszukać przygód bardziej stacjonarnych. Odwiedziliśmy kowary, zjeździliśmy je oglądając stare domy, dotarliśmy na dworzec i na wspaniały wiadukt kolejowy (mam nadzieję, że linia do Karpacza zostanie wznowiona). Odwiedziliśmy naszą ukochaną Przełęcz Okraj i podziwiałam (jak zawsze) domku rozsiane po halach w Małej Upie, byliśmy na czeskich zakupach i wcinaliśmy różne pyszności.

W końcu dotarliśmy w miejsce, którego nie ma na mapie 😀 Wjechaliśmy w jakąś boczną drogę, która robiła się węższa i węższa aż w końcu przejechaliśmy grzbiet góry i znaleźliśmy się w Czechach 😀 Wróciliśmy przez Lubawkę i szukaliśmy jakiegoś miejsca, gdzie możemy dać się psom wybiegać. Mamy takie poczucie, że psy muszą mieć codziennie zapewnione aktywności – czyni je to szczęśliwymi, po prostu. Wodząc palcem po mapie znaleźliśmy zbiornik wodny. Wiedzieliśmy, że to strzał w 10 i będzie to najlepszy prezent dla psów, po przejechaniu kilkuset kilometrów w aucie.

Pierwszy przystanek zrobiliśmy zgodnie ze znakami, które nad wodę prowadzą. Kilka aut i zapora zrobiły na nas wrażenie – jednak chcieliśmy znaleźć miejsce, gdzie psy będą mogły do wody wejść. W związku z tym ruszyliśmy dalej! Dotarliśmy do Miszkowic i tam odbiliśmy nad wodę. Było idealnie!!! Płasko, super łagodne zejście i kaczki! Kuśtykając poszliśmy pławić psy.

Uważać należy na rybaków oraz na biwakujących tu ludzi – przyczepy, namioty. Jednak wszyscy uśmiechnięci, sympatyczni, niektórzy też z czworonogami. Minęliśmy ich i znaleźliśmy miejsce, gdzie już nie było nikogo. Pływanie, ganianie kaczek, łowienie różności z dna jeziora i wyszukiwanie resztek ryb w krzakach. Zapewniamy Was, że psom atrakcji tu nie zabraknie 😉

Jezioro Bukówka, to oczywiście sztuczny zbiornik wodny. Powstał w latach 1979-1988 po zbudowaniu na przełomie Bobru przez Szczepanowski Grzbiet zapory. Jest to zbiornik retencyjny, pozwala zasilać koryto Bobru w okresach suszy. Niestety nie ma tutaj żadnego strzeżonego kąpieliska, ale w weekendy bywa tłoczno – windsurfing, żaglówki – można poczuć się prawie jak na Mazurach (z górami w tle).

Jeżeli macie dosyć chodzenia po górach, lub szukacie relaksu to możemy Wam polecić to miejsce. Uważajcie tylko na rybie łby w trawie, bo Wasze futra mogą chcieć skorzystać z tej jakże mocno pachnącej perfumy. Poza tym – kocyk, koszyk z jedzeniem i super relaks gwarantowany. Miejscowi są tu głównie w weekendy, a turyści nadal nie wiedzą o tym miejscu, dzięki czemu w tygodniu jest cicho i spokojnie.

Wieczorem wyszliśmy na miasto (korzystałam z tego, że kostka bolała mniej). Znaleźliśmy bardzo niepozorną knajpkę, gdzie postawiliśmy na placki ziemniaczane z sosem borowikowym. Jedzenie było przepyszne, placki idealnie wysmażone ale nie spieczone, a grzybów w sosie było mnóstwo. Knajpka mieści się na głównej ulicy Konstytucji 3 Maja, przy samym rondzie i nazywa się Geneza Smaku. Ludzie obok jedli placki po cygański czy zbójnicku (co restauracja to inna nazwa tej popularnej potrawy) – porcje były olbrzymie, a sosu i mięsa nie brakowało tam na bank. Mogę Wam z czystym sumieniem polecić to miejsce 🙂