Weekend majowy niestety nie tylko słońcem nas raczył. Obudzeni deszczem, psy zniesmaczone – zwłaszcza Biba, która bojkotuje spacery i nawet na tarasie siedzieć nie chciała, postanowiliśmy nie poddać się pogodzie i wyruszyć na szlak.
Do wyboru była Śnieżka i Perła Zachodu. Wybraliśmy Perłę, bo na Śnieżce temperatura była -5 i jakby to powiedzieć – nie było moim marzeniem marznąć 😉
Perła Zachodu powstała 8 kwietnia 1950 r. na miejscu zbudowanej w 1927 roku gospody Turmsteinbaude. Położone w dolinie Bobru niestety potrafi odstraszyć zanieczyszczoną rzeką. Smutny to obraz ale mam nadzieję, że nadal będzie postępowała poprawa czystości rzeki. Jezioro Modre również czystością nie grzeszy ale i tu nadal moja nadzieja w poprawie czystości. Ostatnim moim zastrzeżeniem jest mostek prowadzący od Perły na drugą stronę – przegniłe deski i częściowy ich brak – może do pełni sezonu ulegnie to poprawie.
Ale wszystko to wynagradza widok samego Schroniska, cudowna okolica i piękne tereny spacerowe. Ahhhh i ohhhh. Polecamy 🙂
P.S. Piękne miejsce na wesele 😉
Pożegnaliśmy deszcz i wyruszyliśmy do Karpacza. A tam nieco zaskoczeni powitaliśmy śnieg 😀 chciałoby się rzec z deszczu pod rynnę 😀 Nic nie było widać ale sama świątynia Wang jak zawsze cudowna i widziana w chmurach równie piękna. Ludzi mnóstwo i Karpacz zapchany ale jest tam kilka miejsc, które urokiem i brakiem ścisku wynagradzają „bazar” głównej ulicy.
Kolorowe Jeziorka w Rudawach Janowickich są cztery: żółte, purpurowe, błękitne i czarne. Jeziorka wzięły swój początek w XVIII wieku, kiedy to zaczęto wydobywać tu łupek pirytnośny. Powstała tu kopalnia pirytu, a jeziorka to pozostałości po kopalni. Natura sama zadziałała i wypełniła wyrobiska wodą.
Dawno nic się nie działo tu z różnych życiowych powodów. Ale obiecujemy poprawę i będziemy zdawać relacje z naszego ludzko-psiego życia 🙂
Dziewczyny rosną, bawią się i rozrabiają. Dni spędzamy na zabawach, wspólnym zaleganiu na leżaku i na spacerach.Oczywiście nadal odwiedzamy dzielnie nasz Kampinos, bo jakby mogło być inaczej.
W ostatnią niedzielę byliśmy w Lublinie na wystawie krajowej. Yuma rozpoczęła Młodzieżowy Championat Polski. Wygrała ze swoją konkurentką a później przegrała w porównaniu ze swoim bratem. Została zatem najlepszą suczką Juniorką a brat Ptyś najlepszym Juniorem w rasie – wszystko zostało w rodzinie 🙂 Młoda pokazała się całkiem ładnie chociaż pracy przed nami też jest trochę jeszcze.
Jutro jak będzie pogoda to oczywiście kilka fot zamieszczę ze spaceru żebyście nie tęsknili za dziewczynami.
Kilka zaległych fot z Koninek gdzie gościliśmy u Iwony oraz u Śmigi i Volty 🙂 Dziękujemy za spotkanie.
Tu zostawiamy samochód na parkingu pod zespołem klasztornym bernardynek. Parking malutki ale wyżej zakaz wjazdu… tu ropoczynamy wędrówkę na Łysicę. 612 m n.p.m. ale podejścia są całkiem fajne… w sypkim śniegu idzie się ciężko. Na samym początku napotykamy na groby-pomniki pomordowanych przez hitlerowców, a następnie na przepiękną drewnianą kapliczkę Św. Franciszka oraz na źródełko Św. Franciszka. Następnie podejścia – strome i można się zmęczyć. Wejście mogę porównać do wejścia na Ślężę od strony Sobótki. Można się zmęczyć. Po najbardziej stromych podejściach są ławeczki, na których możba odpocząć – cóż teraz były zasypane kopami śniegu… no i Biba poganiała nas cały czas naprzód 🙂 Doceramy na szczyt – tu czeka niespodzianka – kopiec na szczycie, z którego można zobaczyć kawałek krajobrazu. Pogoda dopisuje – cały czas świeci słonko. Dalej idziemy powoli w dół – Wierzchołek Agaty zwany również Zamczyskiem i do przełęczy Kakonińskiej i dalej do przełęczy świętego Mikołaja. Znajduje się tu bardzo malownicza drewniana kapliczka z figurką św. Mikołaja. Tu kończymy nasz marsz i zawracamy. Niestety szlak zwany Białym Gościńcem był zasypany więc musieliśmy zawrócić i tą samą drogą wspiąć się na Łysicę i potem już tylko przyjemne „zbieganie” na dół. Bibulec zachwycony padł już w aucie. Wychodząc z hotelu zostawiliśmy ją – nawet nie zeszła z łóżka (otworzyła jedynie oko)… Ahhh góry jak wy cudne!!!
Sezon 2013 rozpoczęliśmy w górach Świętokrzyskich.
Pierwsza trasa jaką odbyliśmy to krótki i treściwy spacer na Święty Krzyż. Górę „zdobywaliśmy” od strony Nowej Słupi, idąc przepiękną rzeźbioną drogą krzyżową… Było kilka stromych podejść ale dzielnie szliśmy do góry 🙂 po drodze spotykaliśmy na oznaczeniach szlaków podpisy zdesperowanych i umęczonych turytów… 😉 Biba była jednak bardzo dzielnym cardiganem, który biegł szybciutko do góry, odwiedzając po drodze multum krzaków, krzaczków i targając kije na miarę corgi 😀 Pierwszym punktem na szlaku był Kopiec Czartoryskiego, gdzie zrobiliśmy przerwę na gorącą herbę. Tam też Biba spotkała swojego „kolegę”, którego Paweł ochrzcił Ogryzkiem. psiak w typie labradora towarzyszył nam bardzo długo, była z nami na terenie klasztoru, jak również na platformie widokowej 🙂 Klasztor i platforma sotoją na szczycie góry zwanej Święty Krzyż. Potuptaliśmy na drugą stronę góry, drogą asfaltową w dół, do restauracji jodłowy dwór. Podają tam przepyszne jedzenie baby jagi w bardzo przystępnych cenach (drugie danie to koszt około 40 zł). Polecam retaurację – Biba została przyjęta, spoczęła dzielnie przy stole i zapadła w drzemkę, a jedzenie wyborne. Było miło ale trzeba było wracać w drogę powrotną. Wielką atrakcją w oczach mega psa był oczywiście kulig, który kursował. Dzwonki sań…ahhh ale przyjechaliśmy spacerować a nie wozić się saniami więc poszliśmy dzielnie w górę. No i potem już tylko przyjemnie w dół do auta. Po spacerze wszyscy zapadliśmy w błogą drzemkę 🙂
